Kleur in huis

Ik houd van sobere, natuurlijke en warme kleuren, maar af en toe wijk ik daar van af met wat fellere kleuren. Mijn servies van Blond Amsterdam is (behoorlijk) kleurrijk en alle avonden branden de kleurrijke Scentchips in huis.

Sinds kort is daar oranje aan toegevoegd, maar dan wel in combinatie met het warme hout van een Hoffz kruikje en een Nepalees lepeltje. Hopelijk gaat dit overigens wel snel veranderen, want ik ben op zoek naar een mooie kruik voor in de vensterbank. Wordt dus vervolgd…

Toen ik net foto’s van mijn voorraad Scentchips nam, schrok ik toch wel een beetje! Asociaal hoeveel Scentchips ik op voorraad heb, maar ik zou eens misgrijpen! Help! Eerst maar eens de voorraad opmaken alvorens weer een vracht in te slaan.

Ik wens jullie een fijne en gezellige zondag toe.  

Ik mis je!

Ik ben niet zo van schilderijen aan de muur, maar een aantal grove/stoere lijsten met zwart-wit foto’s vind ik wel mooi. Inmiddels hebben we het aangedurfd om nog een aantal spijkers in de muur te slaan en wat was het een gemartel om de lijstjes naar ons zin op te hangen. We hebben de schilderijtjes eerst op tafel gelegd en na heel wat meten en schuiven lagen ze naar ons zin. Toen konden de spijkers in de muur.

 

Ik heb me even afgevraagd of ik het zou schrijven en heb de keuze gemaakt het wel te doen.

Op de foto’s staan onder andere mijn neefjes en nichtjes (de kinderen van mijn broer), mijn tweelingzusje en ik toen we klein waren en Theo toen hij klein was. De meest dierbaarste foto hangt in het midden. Het is een foto van mijn vader. Mijn vader is 20 jaar geleden met zijn motor verongelukt. Een dag in mijn leven die ik nooit zal vergeten. Ik zakte die ochtend voor de 3^ekeer (!) voor mijn rijbewijs en mijn vader, die zelf na een paar lesjes slaagde voor zijn autorijbewijs en snel daarna ook voor zijn motorrijbewijs, zei toen dat er wel ergere dingen in de wereld gebeuren dan zakken voor je rijbewijs. Daar had hij natuurlijk gelijk in, maar na drie keer had ik er toch wel even de balen van.

Na een peptalk van mijn vader ben ik toen naar mijn werk gegaan. 's Middags werd ik daar door de politie opgehaald en meegenomen naar het kantoor van de directeur. Daar vertelde mijn broer dat papa was verongelukt. De politie heeft uiteraard onderzoek gedaan naar het overlijden van mijn vader, maar niets wees er op waarom mijn vader gewoon ‘domweg’ met zijn motor was omgevallen. Hij reed nog geen 50 km per uur, het regende niet, de weg was niet glad, etc. Inmiddels ben ik er al jaren van overtuigd dat mijn vader een hartstilstand heeft gekregen. Mijn vader is slechts 46 jaar geworden.

Inmiddels zijn we 20 jaar verder. Toen ik vorig jaar 40 werd dacht ik dat ik al net zo lang zonder als met papa leef, maar er gaat nog steeds geen dag voorbij dat ik niet even aan mijn lieve papa denk. Hij was een bijzonder lieve, gezellige, humoristische en hulpvaardige man en ik mis hem enorm!

Een bijzonder Sinterklaascadeau

Sinterklaas…het duurt nog even, maar met deze post blik ik nog even terug op twee erg mooie cadeaus die ik afgelopen Sinterklaas van mijn schoonouders kreeg.

Met Sinterklaas trekken wij met Theo zijn familie altijd lootjes en ik had het geluk dat Theo zijn vader mijn ‘verlanglijstje’ trok. Hij (lees: mijn schoonmoeder) had alles wat op mijn verlanglijstje stond gekocht, maar ik kreeg twee extra cadeautjes en wat ben ik daar blij mee!

Theo zijn ouders hebben een bijbel met een slotje erop uit het jaar 1870 en deze lieten ze begin vorig jaar aan ons zien toen Theo zijn ouders vertelde over het kerkbankje dat ik had gekocht en geschilderd. Na het bijbeltje bewonderd te hebben, ging het weer terug in de kast, maar tijdens Sinterklaasavond kreeg ik een cadeautje dat niet op mijn verlanglijstje stond: het bijbeltje! Wat voel ik mij vereerd dat ik deze van mijn schoonouders heb gekregen.

Het bijbeltje heeft inmiddels een mooi plekje op het kerkbankje gekregen.

Vorig jaar zijn in nog geen half jaar tijd de opa en oma van Theo overleden. Bij het opruimen van hun huis kwam Theo zijn vader een voorwerp tegen, waarbij hij gelijk aan mij moest denken. Ook dit bijzondere cadeautje, een opener, kreeg ik op Sinterklaasavond.

Ik was blij met alle cadeautjes die ik van Sinterklaas had gekregen, maar deze twee zijn toch wel heel bijzonder en dierbaar.

Een nieuw jaar...

Allereest wil ik iedereen een goed, gezellig, liefdevol, maar bovenal gezond nieuw jaar toewensen.

Een jaar geleden ben ik begonnen met bloggen en ik had me toen voorgenomen om een aantal posten per maand op mijn blog te zetten, maar tjee, de praktijk leert dat één post per maand soms maar net haalbaar is. Naast een meer dan fulltime job (ik ben directiesecretaresse) ben ik ook nog secretaris bij een landelijke vakvereniging voor directiesecretaressen. Als het om mijn vak gaat, verveel ik me dus niet. Doordat ik heel wat uurtjes achter mijn laptop doorbreng, heb ik in het weekend niet altijd zin om de laptop weer te 'moeten' openen om een post voor mijn blog te schrijven, terwijl ik dat toch wel heel erg leuk vindt. Maar soms lokt de tuin of de bank iets meer dan mijn laptop. Dit jaar heb ik me voorgenomen om minimaal elke twee weken een post te plaatsen. Dat moet toch lukken…?

Bij ons is vorige week de kerstboom de deur uitgegaan (lees: naar de vliering boven de garage) en wat is het dan ineens kaal in huis. Gisteren dus maar even op pad geweest om wat nieuw groen en gezelligheid in huis te halen.

Mijn zwager, de vriend van mijn tweelingzus, bouwt veranda’s (zie voor meer informatie zijn website) en voor een Christmasfair en een bloemist in zijn woonplaats heeft hij van steigerhout diverse soorten en maten kerstbomen gemaakt. Wij hadden er ook één van zijn hand in de vensterbank staan (zie hieronder).

 

Voor een warmere look heb ik het blanke steigerhout voorzien van Polyvine Verniswas kleur Notelaar en Grijs. De streng lampjes met veertjes heb ik gekocht op de Christmasfair bij De Loden Roos. De lampjes met veertjes vind ik erg leuk, maar voor volgend jaar moet ik iets anders bedenken voor om de kerstboom heen. Het is nu nog een beetje kitsch ;-).

 

Uiteraard zijn Theo en ik ook even bij de kraam van Stef wezen kijken en daar kwam ik in gesprek met Alina, de eigenaresse van De Loden Roos te Nunspeet. Zij had ook een kraam op de Christmasfair en ondanks dat Nunspeet bij mij om de hoek is, was ik er nog nooit geweest.

 

Inmiddels zijn de kerstaccessoires bij De Loden Roos al weer weg, maar ik vind het wel een mooi sfeerplaatje. 

 

Gisteren had ik met mijn tweelingzus afgesproken om een bezoekje bij Alina te brengen en tjee, dat ik die winkel niet eerder heb bezocht! Wat een leuke woonaccessoires! Over twee weken is mijn schoonzus jarig en voor haar verjaardagscadeau (waarvan eenzelfde exemplaar nu al op onze salontafel staat) ben ik bij De Loden Roos goed geslaagd.

Toen ik deze foto maakte, merkte Theo op dat het lintje en hangertje helemaal niet bij mij paste. Daar heeft hij ook wel een beetje gelijk in. Ik ben inderdaad niet van de brocante lintjes, etc. maar het windlicht is zo meer ‘aangekleder’ dan zonder.

 

Nu nog even voor de personeelsvereniging de uitnodiging maken voor een schaats- en icekart activiteit en dan gaat de laptop voor vandaag weer dicht.

Ik wens iedereen nog een fijne en zonnige zondag toe!